28 listopada 1954 roku w muzeum w Toruniu otwarta została wyjątkowa wystawa pt.: Pierniki toruńskie. Była to pierwsza tak rozbudowana ekspozycja (o charakterze czasowym) prezentująca dzieje piernikarstwa i ukazująca toruńskie formy do pierników jako przykład rzemiosła artystycznego. Dzisiaj mija dokładnie 65 lat od tego wydarzenia
Katalog wystawy „Pierniki toruńskie”, wydany w 1956 roku
Po wystawie zostało tylko zdjęcie z odciskami z form piernikowych, opis umieszczony w jednym z muzealnych roczników, wspomnienia dawnych pracowników muzeum oraz sam katalog. Autorką publikacji jest Janina Kruszelnicka (1923-2006) – starszy kustosz muzeum, jedna z pionierek i inicjatorek badań nad dziejami toruńskiego piernika. Opracowany katalog stał się kolejnym kamieniem milowym w historii piernikarstwa. Jest to bodajże jedna z najczęściej cytowanych książek w artykułach dotyczących pierników w Polsce. Opis ekspozycji dostarcza nam wielu szczegółowych informacji, które nie pojawiły się w katalogu. Dzięki rzeczowemu sprawozdaniu możemy poznać pomysł kuratorki:
„Wystawa Pierniki toruńskie, 28 XI. 1954 – 13. VI. 1955, przyczyniła się do wyświetlenia wielu problemów związanych z produkcją pierników, które przysporzyły wiele sławy miastu. Miała ona przede wszystkim za zadanie przedstawić wszechstronnie zagadnienie artystycznej snycerki toruńskich form piernikowych, rozpatrywanych jako jedna z dziedzin sztuk plastycznych, jako gałąź rzemiosła artystycznego. Ekspozycja wyjaśniała również i inne problemy jak: stronę technologiczną wyrobów, proces przekształcania się produkcji cechowej (warsztatowej) w produkcję fabryczną, zorganizowaną na zasadach kapitalistycznych i ostatnio socjalistycznych (Toruńska Fabryka Pierników „Kopernik”), znaczenie kształtowania smaku estetycznego szerokich mas przez wyzyskanie wysokich walorów artystycznych dawnych form piernikowych, popularyzowanych dzisiaj jako ozdoby wnętrz mieszkalnych oraz w formie pamiątek i upominków z Torunia. Osobny problem stanowiło przedstawienie pierników toruńskich na tle materiału porównawczego z innych ośrodków w polskich i zagranicznych. Wreszcie wystawa ukazywała snycerkę form piernikowych na tle współczesnych im zabytków toruńskiej plastyki. Zwłaszcza rzeźby architektonicznej i snycerki bram, portali, balustrad schodowych itp. jako najbliżej powiązanych stylistycznie. W końcu eksponowano współczesną tym formom grafikę, z której czerpano niejednokrotnie wzory do ich snycerki. Koncepcję wystawy opracowała J. Kruszelnicka, adiunkt Działu, plastyczną zaś stronę ekspozycji E. Gąsiorowski. Wystawę umieszczono w Sali I piętra zachodniego skrzydła. Formy piernikowe, odlewy gipsowe z form i wypieki z ciasta eksponowano w wiszących witrynach, wyłożonych jutą w kolorze złocistym, doskonale podkreślającym plastykę brązowych form i wypieków z ciasta. Do witryn podłączono światło elektryczne. W związku z koniecznością powiększenia powierzchni wystawowej, część obiektów, zwłaszcza odlewy gipsowe i fotografie służące jako materiał porównawczy, eksponowano na dwustronnej ściance dzielącej. W witrynach umieszczono również napisy na kartuszach z tektury w kolorze neutralnym. W tym samym kolorze wykonano drobne napisy objaśniające na tekturowych kartkach pod eksponatami. Liternictwo opracowała K. Sokołowska. Wystawę uzupełniała ponadto mapa obrazującą drogi handlowe, którymi przywożono do miasta korzenie niezbędne do wyrobu pierników. U wejścia na wystawę wisiał ozdobny kartusz z jej nazwą w kształcie wywieszki cechowej.”
Wystawa trwała do 13 czerwca 1955 roku.